Çare Evidea Ayakkabılık ve Gardırop

Normal zamanda o kadar eve insan çağırmam. Kalabalıklar içindeki boş sohbetlerdense 3 5 dost rahat rahat dedikodumuzu yapabileceğimiz, sırlarımızı anlatabileceğimiz, dertlerimize çare bulabileceğimiz oturmaları daha çok severim. Çünkü ortam en başta daha samimi olmakla birlikte, daha sessiz daha az kafa ağrıtan ve günün sonunda mutlu ayrıldığım bir yer oluyor. Yine öyle olan bir gündü. Sözde 3 kafadar bende buluşacak, hafta sonu olduğu için kendi kafamıza göre takılacak, yarını düşünmeyecek, pijamaları çekip bütün gün oturup dedikodu ve kek yapacaktık. Her şey güzel başladı, kek için malzemeleri getirdiler, hepimiz aşağı yukarı aynı beden olduğumuz için pijamalara ben sponsor oldum. Evimin dört yol ağzından kaynaklanan geniş yol manzarasına bakan balkonunda boydan boya cam olan kısmına oturduk. Kahvelerimizi aldık, keklerimizi çatal darbeleriyle parçalayıp yiyerek arada geçen arabalara bakıp ' ah şu araba bende olsa, ah bunlar nasıl paralarla oynuyor, bunlar zaten bize bakmaz ' gibi sözler ediyor, sonra dedikodumuza geri dönüyorduk. Sonra bir anda olan oldu..

Kapı çaldı gittim açtım. Gelen 3ümüzün ortak arkadaşı Sanem idi. Sanem iyi kızdı ama muhabbeti pek açmıyor diye anlaşamıyorduk. Nereden esti diye sormaya kalmadan buralarda alışverişe çıktığını, geçerken uğramak istediğini söyledi. Sonra aslında yeni olmayan, ama o yeni gördüğü için onun adına yeni olan köşedeki ayakkabılık dikkatini çekmişti. Hayırlı olsun deyip kızların yanına geçti. Biz de buluşmanın geçen gece spontane olarak geliştiğini söyleyerek onun yabancı hissetmemesi için uğraştık. Bugün diğer günlerine nazaran ağzı daha iyi ve çok laf yapıyor, onunla sohbet etmek zevkli oluyordu. Kızlarla bunu bakışarak ima ettikten sonra tekrar çalan zille birlikte kapıyı açmak için gittim. Gelenler Merve'nin arkadaşları idi. İçeride mi sordular ben de evet deyip içeri aldım. Kapıda ağırlamak ayıp olurdu. Onları da içeri aldıktan sonra bir baktım 2 erkek 6 kız oluverdik. Benim için sorun yoktu ancak apartmandaki bizden dedikoducu teyzelerimiz ağır laf yapacaklardı. Neymiş 6 kızın arasına 2 erkek gelmişmiş, bu nasıl işmiş falan vesaire. Hadi bunlardan size ne desem bile kapının önündeki ayakkabı yığınına laf yapacaklar, bu ne canım resmen ayakkabı dolmuş burası, nasıl inip çıkacağız diyerek söyleneceklerdi. Bunun için hemen ayakkabıları içeri aldım ve yanlarına geçtim. Baktım ki balkon bize yetmiyor, salona geçtik. Ayakkabı ile çoğalan mont popülasyonunu da bu sefer kendime bile yeni olan gardırop askılığına koydum.

 

Güzel bir grup olduk, hoş sohbetler ettik, günün sonunda bu güzel anlar için teşekkür edip ayrıldık. Bir daha böyle bir gün geçirebilir miyim bilemiyorum..